The Inner Room: Do you understand (Jesus is the way)

Ik leef een simpel christelijk geloof, bijna kinderlijk. Ik heb sowieso de overtuiging dat geloof iets is wat je uitleeft, wat je bij je draagt. Iets wat je normen, waarden en gedrag bepaald. Ik heb niets met discussies over geloof over wat wel of niet waar zou zijn, wel of niet klopt, anders uitgelegd zou zijn, nee.

Ik kan best dingen vertellen over het geloof maar slechts weinig uitleggen of verklaren. Ik denk dat in de Bijbel zaken staan die we met ons menselijk brein niet kunnen bevatten, laat staan uitleggen. Ik geloof dat dat ook helemaal niet de bedoeling is. Het blijft namelijk geloof.. En dat geloof geeft mij juist rust.

Er is nog een veel groter punt van rust. Dat is relatie. De relatie met het mysterie dat we een Schepper van hemel en aarde hebben die mij als mensje heeft gemaakt en naar mij omkijkt. Zoveel dat hij, zorgzaam als Hij is, de haren op mijn hoofd heeft geteld en mij nooit stenen voor brood zal geven. Hij kwam zelfs als mens op aarde voor mij. Voor de dingen en besluiten die ik verkeerd heb aangepakt, de pijn die ik anderen en mezelf aandoe. Zelfs in ziekte ziet Hij mij. Ik geloof dat en dat geeft mij rust.

In de persoon Jezus werd Hij volledig mens en op de mens Jezus rustte Gods volledige geest. Op een andere wijze kan ik het niet uitleggen, sorry. Het is namelijk niet uit te leggen. Wat wel te beredeneren is, is dat Jezus daardoor de enige mens op aarde ooit zal zijn zonder zonde. God kent geen schaduw of ommekeer. Jezus moest hier komen als vervulling van de Schrift zoals dat op veel plaatsen in de bijbel al staat aangekondigd, dat is al een wonder op zich. Hij heeft vrijwillig voor onze zonde en pijn betaald met de kruisdood en die dood vervolgens verslagen met zijn wederopstanding. Betaald. Alles. Toen, nu en straks. Zo is God, ik geloof dat en dat geeft mij vrede.

Wat doet dat met een mens, wetende dat Jezus zijn hand op jouw schouder heeft? Dat hij met je wandelt of aan de keukentafel zit en in gesprek gaat als je dat vraagt. Zodat dat je de dingen niet alleen hoeft te dragen.
Als ik persoonlijk naar dat gegeven kijk dan is dat complex. Er is een lange periode in mijn leven geweest waarin ik niet mezelf was en maskers op had. Ondanks christelijke roots, er niet mee bezig was, afgedwaald was en vooral naar anderen luisterde omdat ik dacht dat die mensen het voor mij wisten. En de stukken wel voor mij zouden oplossen.. Dat deden ze niet en dat kunnen ze ook niet want die verantwoording ligt in mijzelf. Depressie, impasse en verslavingen werden steeds meer mijn deel. Ik heb ook gedacht het dan maar te beëindigen, teveel knopen, teveel pijn. Er woedde een oorlog in mij. Toen kwam langzaam maar zeker de ommekeer.

Ik klopte uit wanhoop uiteindelijk maar op de deur van God en die deed tot mijn verbazing open en vroeg zachtjes waar ik mee bezig was. Zo kalm, dit kon ik gewoon niet zelf zijn. God is!  In die periode liet Hij me zien dat ik nooit alleen was geweest en ik kon dat inderdaad bevestigen. Hij is er altijd geweest in alles en heeft me gedragen. Een proces trad in werking en er is werkelijk keihard gesnoeid in mijn leven en de bodem waarop ik viel voelde als beton, toch stuiterde ik er nog een paar keer op na. Groei heet dat. De kracht om telkens op te staan kreeg ik uit het feit dat ik de beste denkbare coach kreeg toegewezen. Het is Jezus die zijn ogen en handen op mij gericht heeft en ik de mijne op Hem. Structuur, verwerking van trauma, gezond leven, nuchterheid en vooral ‘doen’, zijn mijn kernwaarden met Hem.

Als ik niet op Zijn weg loop zak ik door het ijs. Gelukkig is daar altijd die hand die me weer op het droge trekt. We praten dan, huilen soms en lachen vaak, een stevige klap op mijn schouder en weer door. Ik merk dat, ik voel dat.
Jezus’ komst is vaak voorspeld terwijl men dat toen niet doorhad, ook in mijn leven waren bouwstenen klaargelegd die ik pas veel later zag. Zo is God. Veel talenten en mogelijkheden lagen mijn hele leven al klaar om uitgepakt te worden, waardoor ik kon uitgroeien en genieten en leven tot Zijn eer in dienstbaarheid en dankbaarheid voor wat ik allemaal mag doen. De beste en allerliefste partner en kinderen mochten mij ten deel vallen.
Jezus komt terug, dat heeft Hij beloofd. Ik weet niet wanneer of hoe, dat hoeft ook helemaal niet. Het zal goed zijn want zo is God.

Het geeft me Zijn vrede en rust, ik geloof dat.

Jacob, september 2025