Pasen 2025: een druppel op een gloeiende plaat

Het fijne van een blog, of bijvoorbeeld de oudere broer van Instagram; Facebook, is dat je mooi wat tekst kwijt kunt aan het medium. In dit geval broodnodig, ik wil dus graag hier weer wat gedachten delen.

Pasen betekent voor velen ontbijt, eitjes, konijntjes en de lente. Harstikke goed hoor, leven mag je vieren. Voor mij heeft Pasen echter nog de oorspronkelijke, christelijke betekenis. Dit is het sterven en de opstanding van Jezus, de kracht van vergeving en de belofte van een nieuw begin. Mijn geloof is vaak lek en soms zwak. Daarmee bedoel ik dat de wereld, het nieuws en gebeurtenissen soms te veel pijn doen en ik dan graag in mijn eigen bubbel kruip wat allesbehalve inspiratie oplevert maar eerder resulteert in twijfel en hopeloosheid waarin van enige actie geen sprake meer is. Ik neem je mee naar bijna een jaar geleden.

Tien maanden geleden ben ik in zo'n periode toch begonnen met schrijven aan een pianostuk zoals dat nu op de muziekdiensten staat als het modern klassieke pianowerk, "Ballade in cis minor (everything was meant for loving you)". De muzikale thema's waren er snel maar het duurde lang voor ik wist wat de bedoeling van het stuk was en hoe het gespeeld zou moeten worden. Deze compositie bracht mij gaandeweg terug op een weg van bezinning en dwong mij in de spiegel te kijken. Elke noot weerspiegelt nu voor mij hoop en hernieuwing, wat de authentieke paasviering belichaamd.

Wat mij in de richting van die bedoeling wees was het idee van ‘een druppel op een gloeiende plaat’.
Vaak denken we dat een persoonlijke actie er niet toe doet in een probleem of situatie die zo groot is dat we er moedeloos van worden of geschokt door zijn. We denken dat we simpelweg geen invloed hebben en gaan eronder gebukt of verliezen juist onze betrokkenheid voor hetgeen wat gebeurt. Helaas zijn die situaties voor het oprapen, op grotere en kleinere schaal, mondiale proportie of heel persoonlijk. We missen echter het belangrijkste punt hierbij.
Dit punt is dat verandering begint met een urgentie vanuit jezelf om niet je gevoel bij iets weg te trekken en in het beste geval de druppel op die gloeiende plaat te laten vallen. Denken dat dat toch niets helpt is dan de voor de hand liggende valkuil. Het tegendeel is echter aan de hand. Daarvoor moeten we terug naar dat kruis uit de bijbel en het hogere plan van God.

Jezus nam vrijwillig onze last op zich opdat wij vrij zouden zijn en eeuwig zullen leven. Jezus offerde zichzelf op uit liefde voor ons, ondanks dat lang nog niet iedereen dat ziet of wil zien. Die Liefde overstijgt alles en is voor ons als we dat accepteren. Om die liefde te accepteren moeten we beginnen om te proberen iets van liefde te voelen voor onze medemens en in ieder geval iets voor ze willen betekenen. Jezus zei “wat je voor de minste doet, dat doe je voor mij”. Alles wat ik heb gedaan was bedoeld uit liefde voor jou...

Dat is de spiegel waar ik in moet kijken om uit mijn bubbel te kunnen komen. Te vaak ga ik voorbij aan situaties dichtbij of in de wereld waar ik eigenlijk niet aan voorbij mag gaan. Ik kan ze niet oplossen en dat hoeft ook niet, die gedachte is de valkuil. Als individu kan niemand alles volledig oplossen maar zeker wel een bijdrage aan de oplossing hiertoe leveren. Ik kan wel betrokkenheid tonen en het minste voor iemand doen. Een groet, een glimlach, als eerste de hand uitsteken, twee euro overmaken, iets meenemen voor de voedselbank. Als je streeft naar ongeacht wat je aantreft, datgene iets beter achter te laten dan verandert er wat in je. Je wordt dan een spiegel voor anderen, je brengt licht en hoop. Alles wat je doet heb je dan gedaan om van die ander te houden.

Een druppel doet dat.